در اوایل قرن نوزدهم، اکثر شهرها در ایالات متحده و اروپا خیابان هایی داشتند که دارای لامپ کم مصرف چهل وات گازی بودند.
در دهه 1930 روشنایی گازی برای خیابان ها جای خود را به روشنایی کم فشار سدیم و جیوه ای پرفشار داد و توسعه روشنایی الکتریکی در اواخر قرن نوزدهم جایگزین روشنایی گازی در خانه ها شد.
لامپ های قوس الکتریکی: سر همفری دیوی انگلیسی اولین لامپ قوس الکتریکی کربنی را در سال 1801 اختراع کرد.
یک لامپ قوس کربنی با اتصال دو میله کربنی به منبع برق کار می کند.
در حالی که انتهای دیگر میله ها در فاصله مناسب قرار دارند، جریان الکتریکی از طریق یک “قوس” از کربن تبخیر کننده جریان می یابد و یک نور سفید شدید ایجاد می کند.
همه لامپ های قوس الکتریکی از جریان عبوری از انواع مختلف پلاسمای گاز استفاده می کنند.
AE Becquerel فرانسوی در مورد لامپ فلورسنت در سال 1857 نظریه پردازی کرد.
چراغ های کم فشار قوس از یک لوله بزرگ از پلاسمای گاز کم فشار استفاده می کنند و شامل چراغ های فلورسنت و علائم نئون می شوند.
اولین لامپ رشته ای الکتریکی: سر جوزف سوان از انگلستان و توماس ادیسون هر دو اولین لامپ های رشته ای الکتریکی را در دهه 1870 اختراع کردند.
لامپ های رشته ای به این ترتیب کار می کنند: جریان الکتریکی از طریق رشته ای که در داخل لامپ است جریان می یابد.
فیلامنت در برابر الکتریسیته مقاومت دارد، مقاومت باعث می شود که رشته به درجه حرارت بالا برسد. سپس رشته گرم شده نور ساطع می کند. همه لامپ های رشته ای با استفاده از یک رشته فیزیکی کار می کنند.
در سال 1792، اولین استفاده تجاری از روشنایی گاز زمانی آغاز شد که ویلیام مرداک از گاز زغال سنگ برای روشنایی خانه خود در Redruth، Cornwall استفاده کرد.
مخترع آلمانی فریدریش وینزر (Winsor) اولین کسی بود که در سال 1804 حق اختراع روشنایی گاز زغال سنگ را ثبت کرد و یک “ترمولمپ” با استفاده از گاز تقطیر شده از چوب در سال 1799 ثبت اختراع شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.