چای ها مانند چای پاکستانی نیز بر اساس اندازه برگ فرآوری شده طبقه بندی می شوند.
عملیات سنتی منجر به گریدهای برگدار بزرگتر و گریدهای شکسته کوچکتر می شود. گریدهای برگ دار عبارتند از پکوی گلدار (FP)، پکوی نارنجی (OP)، پکوئه (P)، پکوی سوچونگ (PS) و سوچونگ (S).
گریدهای شکسته عبارتند از: پکوی نارنجی شکسته ( BOP )، پکو شکسته (BP)، بادکش BOP، فنینگ و گرد و غبار.
نمرات شکسته معمولاً سهم قابل توجهی از شاخه‌های حساس‌تر دارند، در حالی که درجه‌های برگی عمدتاً از برگ‌های سخت‌تر و بالغ‌تر می‌آیند.
در درجه بندی تجاری مدرن، 95 تا 100 درصد تولید متعلق به گریدهای شکسته است، در حالی که قبلاً مقدار قابل توجهی از گریدهای برگی تولید می شد.
این تغییر به دلیل افزایش تقاضا برای چای با اندازه ذرات کوچکتر ایجاد شده است که دم آوری سریع و قوی ایجاد می کند.
مهم ترین طبقه بندی بر اساس فرآیند تولید است که در نتیجه به سه دسته تخمیری (سیاه)، تخمیر نشده (سبز) و نیمه تخمیری (اولانگ یا کیسه ای) تقسیم می شود.
چای سبز معمولا از گیاه چین تولید می شود و بیشتر در ژاپن، چین و تا حدودی مالزی و اندونزی کشت می شود.
برگ دم کرده سبز و مشروب ملایم، سبز کم رنگ یا زرد لیمویی و کمی تلخ است. چای سیاه، تا حد زیادی رایج ترین نوع تولید شده، بهتر است از آسام یا گیاهان هیبریدی تهیه شود.
در چای سازی، برگ تمام یا برخی از مراحل پژمرده شدن، غلتیدن، تخمیر و خشک شدن را طی می کند. این فرآیند دو هدف دارد: (1) خشک کردن برگ و (2) اجازه دادن به ترکیبات شیمیایی برگ برای تولید کیفیت خاص برای هر نوع چای.
شناخته شده ترین ماده تشکیل دهنده چای استکافئین ، که به نوشیدنی خاصیت محرک می بخشد اما فقط کمی به رنگ، طعم و عطر کمک می کند.
حدود 4 درصد از مواد جامد موجود در برگ تازه کافئین است و یک فنجان از نوشیدنی حاوی 60 تا 90 میلی گرم کافئین است.
مهمترین مواد شیمیایی موجود در چای عبارتند ازتانن ها یا پلی فنول ها، که مواد بی رنگ و تلخ مزه ای هستند که به نوشیدنی قابض می دهند.
هنگامی که پلی فنل ها توسط آنزیمی به نام پلی فنل اکسیداز عمل می کنند، رنگ قرمزی پیدا می کنند و ترکیبات طعم دهنده نوشیدنی را تشکیل می دهند.
برخی از روغن های فرار به عطر چای کمک می کنند و همچنین قندها و اسیدهای آمینه مختلف به کیفیت نوشیدنی کمک می کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.